“De bomen fluisterden
zacht en vriendelijk
we lachten
(ik kende jou helemaal niet)
Mijn handen glinsterden
als de bladeren aan de boom
jouw gezicht was scherp
als zijn schors
Elk stukje groen
weerspiegelde een waarheid
waar ik over gelezen had
gehoord had
maar nog nooit diep had gevoeld
een wonder”
Wij waren vreemden
en wij gingen heen
door het bos
we liepen snelle stappen
want we hoorden zonder te luisteren
en we zagen zonder te zien.
Wij liepen zonder aandacht
verdwaald als we waren
In de stilte
is waar we niks deden
een groep van pelgrims
op zoek naar verlossing.
We hadden alles achter ons gelaten
met de intentie diep in onszelf te keren
ons te ontbloten aan de illusies
ons te bevrijden van onze verlangens
ons te ontwaken.
Helaas kan langdurige stress, ziekte of trauma het functioneren van de nervus vagus belemmeren. Wanneer je een slecht werkende nervus vagus hebt, blijf je als het ware ‘hangen’ in de vecht-/vluchtstand. Het sympathische systeem is actief en je voelt je constant gehaast. Je kunt als het ware de uitknop, het parasympathische systeem, niet meer vinden.
Steeds meer mensen zoeken hun rust in deze drukke wereld in het groen. Zo werd de term Shinrin-Yoku, of bosbaden, populair. Dit is een oude Japanse therapievorm waarbij je je zintuigen openstelt in het bos en zo je mentale welzijn verbetert. Shinrin betekent bos en Yoku wordt vertaald als bad. Het idee is dus dat je je onderdompelt in de schoonheid van het bos.
Mijn langzame karakter schuurt soms wel met de snelheid van de stad waar ik woon. Amsterdam. Iedereen heeft hier haast. Alle ballen in de lucht. Op één been. Als je hard op je bek gaat, zo snel mogelijk weer opstaan voordat iemand het ziet.
“Ik ben niet bang om mezelf bloot te geven in mijn werk.”
Als startende freelance schrijfster barst ik van de ideeën om over te schrijven! Ik combineer kennis met persoonlijke ervaringen en wil je graag helpen met het creëren van authentieke content!
Onderwerpen waarover ik schrijf zijn: sociale en positieve psychologie, natuur, slow living, creativiteit, reizen en sport.
Wat ik aanbied:
Met schrijven combineer ik mijn kennis van psychologie met mijn creativiteit. Binnen mijn studie schrijf ik vaak wetenschappelijke teksten. In mijn vrije tijd maak ik graag gedichten en verhalen waarbij juist het gevoel op de voorgrond staat. Ik ben niet bang om mezelf bloot te geven. Door deze twee uitersten te combineren wil ik de lezer zowel informeren als raken.
Van jongs af aan schreef ik al gedichtjes en korte dierenverhalen. Ik verzon creatieve werelden waarin ik mezelf kon zijn. Nu is schrijven voor mij de kunst van het vinden van woorden voor soms ongrijpbare ervaringen en gevoelens. Een manier om uit te drukken wat erin mijn binnenste omgaat. Achter de woorden gaat vaak nog iets anders schuil. Wat anderen kan raken of erkenning oproept. Verhalen kunnen troost bieden en mensen samenbrengen.
Na lang getwijfeld te hebben tussen een kunstopleiding of een academische opleiding, studeer ik nu psychologie aan de universiteit van Amsterdam. Binnen mijn studie ben ik gespecialiseerd in de sociale psychologie. Wat mensen beweegt, vind ik onwijs interessant.
Om mij heen krijg ik veel mee van de worstelingen van mijn generatie (gen-z) in deze wankele tijd. En als jongvolwassene ben ik ook zelf, struikelend, mijn eigen weg aan het vinden. Door te schrijven hoop ik mijn generatie een stem te geven, erkenning en troost te bieden, en meer verbinding te creëren.
I want to write a novel about silence,
the things people don’t say.”
– Virginia Woolf
Lente Danaë Lukassen
Amsterdam
Advies nodig, of heb je vragen over wat ik voor je kan betekenen? Neem dan vrijblijvend contact met me op.
